 |
| ขอบคุณภาพจาก youtube : ยามซากุระร่วงโรย 5 Centimeters Per Second |
เรียกได้ว่า 5 CENTIMETERS PER SECOND ในแบบฉบับอนิเมะผลงานของคุณมาโคโตะ ชินไค ได้ทำเพื่อนๆหลายคนน้ำตาร่วงหล่นเร็วยิ่งกว่า 5เซนฯต่อวินาทีเลยทีเดียวค่ะ ยิ่งฉากสุดท้ายทั้งซึ้งและทั้งงงกันไปตามๆกัน จะว่าจบแบบ Happy Ending ก็ไม่ใช่ แต่จะว่าจบแบบ Bad Ending ก็ไม่เชิง เกิดการตั้งกระทู้ถามหาความเห็นเพิ่มเติมมากมายเป็นกระแสที่เชิญชวนผู้ที่ยังมิได้ยลโฉมพากันตีตั๋วตบเท้าข้าไปดูตามๆกันอยู่พักใหญ่ในปี 2007
สำหรับแพรวนั้นขอยอมรับจากใจจริงว่าไม่เคยมีความสนใจในเรื่องของการ์ตูนทางฝั่งญี่ปุ่นมาก่อนเลยค่ะ แล้ววันหนึ่งในปี2014ความบังเอิญนั้นมีอยู่จริง! แพรวบังเอิญได้ยินเพลงๆหนึ่งในระยะเวลาสั้นๆเพียงแค่ไม่กี่วินาทีจากอินสตาแกรมของใครซักคนหนึ่งในหนึ่งวันว่างๆแล้วก็เกิดความ เห้ยนี่มันเพลงอะไร?! ตามสืบเสาะไปก็เจอกับเพลงนี้ค่ะ
 |
| แพรวเริ่มค้นหาจากการพิมพ์เนื้อเพลงที่ได้ยินลงไปค่ะ ขอบคุณภาพจาก youtube : August Band - Ticket Night Trip (AMV) |
เรื่อง5 CENTIMETERS PER SECOND แถมมีการแปะลิ้งค์พร้อมวาร์ปไปรับชมได้ทันทีเลยค่ะ ขนาดเพลงยังพาซึ้งขนาดนี้และเนื้อเรื่องจะขนาดไหน รอช้าอยู่ใยเล่า! คลิกมันเข้าไปสิคะ
 |
| นี่คือฉากที่แพรวชอบที่สุดในเรื่องค่ะ ขอบคุณภาพจาก youtube : ยามซากุระร่วงโรย 5 Centimeters Per Second |
ถ้าสงสัยว่าทำไมถึงชอบฉากนี้ที่ดูไม่มีอะไรเลยแต่มันกลับบรรจุความทรงจำตั้งแต่จุดเริ่มต้นไปจนถึงจุดจบและการเริ่มต้นใหม่อีกครั้งของตัวละครเลยล่ะค่ะ หลังจากดูจบและเสียน้ำตาไปหลายโอ่ง (เวอร์วัง) เรื่องจบแต่อารมณ์ยังไม่จบ! เมื่อตอนจบมันไม่เป็นอย่างที่เราหวังไว้แถมงงด้วย แง้ 😭 แพรวเลยจัดการปาดน้ำตาทิ้งแล้วพิมพ์ค้นหากระทู้ที่เกี่ยวกับเรื่องนี้ค่ะ ใครก็ได้ช่วยเล่าตอนจบให้หนูฟังที! อ่านกระทู้และคอมเม้นต์มากมายที่เคยมีผู้ชมได้เกิดอารมณ์และความรู้สึกแบบเดียวกันมาเล่าสู่กันฟัง แต่ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเลยเกิดความคิดที่ว่าถ้าเป็นแบบหนังสือเราคงเข้าใจมากกว่านี้แน่นอน แล้วก็ต้องตกใจแทบกุมอกเลยค่ะ! เพราะมันมีในแบบฉบับของหนังสือ รู้สึกหัวใจพองโตได้เพียงแค่ห้าวินาทีแล้วก็ต้องแฟบกลับลงไปเพราะนั่นมันเมื่อ 7 ปีที่แล้วเชียว จะไปตามหาได้จากที่ไหนกัน เลยต้องโบกมือลาเซย์กู้ดบายกันไปค่ะ (น้ำตาจะแชร์ขอไหล)
2 ปีต่อมา
เวลาผ่านพ้นไปพร้อมความทรงจำที่เลือนลาง (เพราะจำชื่อตัวละครไม่ได้แล้ว) แต่ความรู้สึกยังคงอยู่ค่ะ ขนาดฟังเพลง One More Time, One More Chance ของคุณมาซาโยชิ ยามาซากิ ยังนั่งร้องไห้ถึงแม้ว่าจะแปลไม่ออกก็ตาม ร้องเข้าถึงอารมณ์ได้ดีจริงๆค่ะ (ปรบมือ)
แล้วความบังเอิญก็วิ่งเข้าชนแพรวอีกครั้งค่ะ เพราะเพื่อนได้ส่งตัวอย่างภาพยนตร์อนิเมะเรื่อง Your Name ที่เป็นกระแสฮิตติดลมบนทำรายได้ถล่มทะลายไปทั่วบ้านทั่วเมือง ตอนที่แพรวได้ดูก็รู้สึกว่ามันน่าสนใจมากๆเลยตอบเพื่อนกลับไปว่าอยากลองอ่านแบบหนังสือมันต้องสนุกมากแน่นอน (อีกแล้ว) อยากจะหาเวลาว่างปลีกไปดูแต่ช่วงนั้นติดสอบอ่านหนังสือค่ะ จนเข้าโรงฯและออกจากโรงฯไปแล้วแพรวก็ยังไม่ได้ดู มารู้อีกทีอ้าว! เขามีแบบเป็นหนังสือแล้วค่ะ!! ยิ่งไปกว่านั้นนักเขียนเป็นคนเดียวกับเรื่อง 5cm (ขอพิมพ์แบบสั้นๆนะคะ) !!!!!
หลังสอบเสร็จแพรวเลยขออนุญาตพี่สาวไปที่ร้านหนังสือเพื่อซื้อย้อมใจเพราะแพรวทำข้อสอบไม่ทันค่ะ วนหาในร้านหลายรอบก็เจอว่ามันไปขึ้นอยู่บนแผงแนะนำข้างเค้าท์เตอร์ เลยสอยมันลงมาซะเลย ขณะที่กำลังรอจ่ายตังค์เลยเกิดความหวังค่ะ เอาหน่า! ผ่านมาแค่เก้าปีเอง! 5cm ในแบบฉบับหนังสืออาจจะมีหลงเหลืออยู่ก็ได้เลยทำใจกล้าเกาะขอบเค้าท์เตอร์ถามหาจากพี่พนักงานขายค่ะ พี่ๆก็ใจดีพิมพ์ค้นหาให้แล้วก็เจอค่ะ! ยิ่งไปกว่านั้นคือเหลือเล่มสุดท้ายแล้วด้วย งานนี้ต้องคว้าไว้สิคะรออะไร
 |
| แพรวซื้อมาในราคา 170 บาทค่ะ |
เปิดดมกลิ่นกระดาษแล้วมีความสุขค่ะ แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้อ่านมันทันทีหลังจากที่ซื้อมา พยายามหาเวลาว่างมาอ่าน พอได้อ่านก็รู้สึกถึงความประทับใจ ได้เข้าใจตัวละครและสถานการ์ต่างๆได้มากขึ้น ทุกๆอย่างที่เลือนรางก็กลับมาเด่นชัดอีกครั้ง
"คำถามที่แพรวเคยสงสัยก็ได้รับคำตอบจากกระดาษหน้าสุดท้าย"
อ่านมาถึงตรงนี้ก็ได้เวลาแห่งการโบกมือบ๊ายบายกันแล้วค่ะ นี่จัดเป็นหนึ่งในความทรงจำที่แพรวชื่นชอบและประทับใจมากเรื่องหนึ่ง จากที่เขียนไปทั้งหมดแทบจะไม่มีการสปอยเนื้อหาใดๆเลยเพราะว่าแพรวอยากให้เพื่อนๆได้เข้าไปสัมผัสกับมันด้วยตัวเอง เพราะฉะนั้นวันไหนที่ทุกคนอยู่บ้านว่างๆแพรวก็ขอนำเสนอให้ยามซากุระร่วงโรยเป็นหนึ่งในสิ่งที่เพื่อนๆเลือกให้ความบันเทิงกับตัวเองนะคะ
มาร่วมสร้างความประทับใจไปด้วยกันนะคะ บ๊ายบาย 💝
บันทึกโดย ปณิดา ไกรมาศ
วันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2560
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น